Vandaag dacht ik na over de vraag ‘Waarom ben ik schrijfster geworden?’ En waarom is mijn missie: preventie laaggeletterdheid? Natuurlijk: ik vind het prachtig om bij te dragen aan de ontwikkeling van kinderen, om al hun talenten aan te spreken, hun persoonlijkheid tot hun recht te laten komen, om ze gelukkig te laten opgroeien. Het is super dat ik veel kinderen kan bereiken door inspirerend materiaal te maken dat leerkrachten enthousiasmeert in hun vak. Maar waar komt die drijfveer nou echt vandaan?

Ik dacht terug aan mijn eigen jeugd: aan het gezin waarin ik ben opgegroeid, een gezin waar weinig aandacht voor de kinderen was, waar het contact vooral bestond uit: ‘amuseer jezelf en doe dat vooral ergens anders’. Ik groeide dus op in een niet erg stimulerende omgeving, die je zelfs laaggeletterd kunt noemen. Mijn moeder las mij niet voor en het enige boekje dat ik bezat, was gratis geleverd bij de Van Nelle-koffie: ‘Het tovervisje’, over kabouter Piggelmee. Geheel op rijm, met plaatjes om in te plakken. Als vijfjarige bekeek ik de plaatjes en ontcijferde wat woorden, elke avond opnieuw, staande in mijn bed om het licht op te vangen van het nachtlampje.

Een aantal jaren geleden vond ik een exemplaar terug in een antiquariaat. Dat ligt nu tentoongesteld in mijn huiskamer – om mij te herinneren aan wat dat boekje voor mij als kind betekende: dat de liefde voor een verhaal daar begonnen is, bij dat zwak-groene nachtlampje.

Ik vroeg voor mijn verjaardag een zaklamp (slim!) en mijn letterlijke leesgedrag verbeterde: ik kon nu onder de dekens lezen! En zo las ik Kabouter Piggelmee …tja, tientallen keren. Tot mijn moeder mij betrapte en de zaklamp afpakte. En toen, toen deed mijn moeder iets waar ik haar tot op de dag van vandaag nog steeds dankbaar voor ben: ze gaf mij een jeugdbibliotheekpasje cadeau. En de wereld ging voor mij open. Ik las, en las, en las … de hele jeugdbibliotheek las ik uit. Tot de bibliothecaresse tegen mij als twaalfjarige zei: ‘Je hebt alles gelezen. Ik raad je aan om lid te worden van de volwassenbibliotheek.’

Die overpeinzingen over mijn eigen jeugd …. Ja, nu weet ik opeens waar mijn passie voor educatieve producten vandaan komt. Die komt daaruit voort – is gedreven door mijn eigen diepgewortelde ervaring dat de wereld voor je kan opengaan door boeken, dat je woordenschat met sprongen vooruit gaat door mooie taal, je fantasie geprikkeld wordt, je kennis van de wereld vergroot. En dát is wat ik ‘mijn’ kinderen ook gun. Die ervaring. Dát is waarom ik me bezighoud met conceptontwikkeling van educatieve producten, met mooi onderwijs waardoor kinderen, net als ik vroeger, bezield worden.

En ik blader nog eens door ‘Het tovervisje’, kijk naar de plaatjes met Kabouter Piggelmee en ik voel me dankbaar voor mijn jeugd en voor al die boeken die ik heb gelezen, die mij gevormd hebben, die mij een basis hebben gegeven waardoor ik me tòch heb kunnen ontwikkelen. En ik denk nu dat ik daaraan te danken heb dat ik taal- en letterkunde heb kunnen studeren en nu dit prachtige vak kan uitoefenen. Ik knik terwijl ik mijn conclusie trek: dit is mijn diepste drijfveer – dat ik elk kind die groei gun, dat alle kinderen en vooral kinderen zoals ik alle kansen krijgen en in een taal-rijke, inspirerende en stimulerende omgeving opgroeien. Daaraan wil ik bijdragen. Hoe je dat doet, dát wil ik meegeven aan professionals, zodat die het in de praktijk brengen.

En met een warm gevoel leg ik Kabouter Piggelmee terug onder het glas.